Madison, scratch, puntenkoers en teamsprint — het slechts een kleine greep uit de vele onderdelen die het baanwielrennen rijk is. Op de houten piste, waar de snelheid hoog ligt en elke ronde telt, komen techniek, timing en samenwerking samen. De voortdurende zoektocht naar aerodynamisch voordeel maakt het spel nog complexer, zeker tijdens meerdaagses waar de onderdelen in een rap tempo afgewerkt worden. Dit is Velodrome Voices: waarin we met baanrenners praten over hun races, rituelen en alles daartussenin.
Sfeer tijdens de Zesdaagse
De Wielerzesdaagse van Rotterdam. Dé wedstrijd met sfeer, publiek en koersen op hoog niveau en een week waar baanwielrenners elk jaar naartoe leven. Zoals Jenna van Tongeren, rijdend voor MTD Woman Cycling en volledig in stijl met de Airoman-gear, het zegt, is de Zesdaagse iets speciaals: ‘Baanwielrennen is best wel klein, we mogen blij zijn als er bij een NK honderd man publiek is. En bij de Zesdaagse zitten de tribunes helemaal vol!’ Ze is even stil voordat ze verder gaat: ‘Als renster rondlopen op de Zesdaagse is echt niet te vergelijken met andere dingen. Mensen gaan aan de kant voor je, vinden het duidelijk mooi wat je doet. het is gewoon vet dat je jouw grootste passie kunt uitoefenen vóór andere mensen die het ook heel mooi vinden!’
Justus Willemsen, uitkomend voor Merida Adelaar Tifosi DT, sluit zich aan bij Jenna als het aankomt op de sfeer. “Zeker de zaterdag is mooi, dat is voor ons Talenten de laatste dag en tevens de familiedag. Als je dan aanvalt, wordt er zó hard geschreeuwd!’
Strijden voor winst en persoonlijke verbetering
Voorafgaand aan de Zesdaagse had Jenna één doel: zichzelf verbeteren ten opzichte van vorig jaar. ‘Toen had ik nul punten, dus dat wilde ik dit keer beter doen.’ En dat deed ze met verve. Zeker in de afsluitende puntenkoers, waarin ze een rondje pakte en van 5 naar 29 punten ging. ‘Ik werd beter naarmate de Zesdaagse langer duurde.’ Niettemin voegt ze toe: ‘het had zeker ook beter gekund, maar dat zeg je bijna altijd wel.’ Waar haar verbeterpunten in zaten? ‘Dat vind ik lastig te zeggen. Het was vooral het proberen van verschillende tactieken, wat de ene dag beter ging dan de andere. Een beetje trial-and-errorfase.’
Alle ervaringen en indrukken neemt ze weer mee richting de toekomst. ‘Naar de komende wedstrijden - eind december is het NK - of gewoon naar de rest van mijn carrière.’
Justus kwam met veel ambitie richting de Zesdaagse, of voor hem dus de Vijfdaagse: ‘Ik kwam om te winnen, want voorgaande jaren ben al twee keer tweede geworden en ook een keertje met de winst naar huis gegaan.’ Stiekem had hij gehoopt dit jaar bij de Elites te mogen starten. Dat ging uiteindelijk niet door, al stond hij wel als reserve op de lijst. ‘Dan maar volgend jaar, hè!’ Wat betreft de koersen kijkt Justus met gemengde gevoelens terug: ‘De eerste dag begonnen we met een overwinning, dus dat was fijn. Alleen de tweede dag verloor m’n teamgenoot wat punten op onze opponenten voor de winst, waardoor we in de achtervolging moesten.’ Uiteindelijk eindigde Justus met zijn teamgenoot de rest van de koersen als tweede, kort achter de Zwitsers, die ook in het eindklassement de winst pakten. ‘In de laatste koppelkoers hadden ze de 100 punten al behaald, waardoor ze een gratis ronde voorsprong kregen. We probeerden wel aan te vallen, maar ze waren gewoon sterker.’
Fysiek stond Justus er naar eigen zeggen wel goed voor. ‘De grootste verbeterpunten lagen op technisch vlak. Onze handaflossingen bij de koppelkoers liepen gewoon wat minder, waardoor dat veel energie kostte.’ Niet gek, aangezien Justus en zijn maatje slechts één keer samen getraind hadden. ‘Omdat dat ik weet dat de Zwitsers echt sterker waren, kan ik me er wel bij neerleggen. Maar blij? Nee, dat ben ik zeker niet.’
Late avonden en rondom de koersen
De races van de Zesdaagse waren zoals altijd allemaal laat in de avond. Ondanks dat Justus als Talent zijnde als eerste aan de beurt was, maakt hij late avonden omdat hij nog reserve stond voor de Elites. ‘Vaak was het al bijna twee uur, voordat ik in bed lag.’ Blij was hij dan ook dat er voor de rijders en rijdsters een laat ontbijt mogelijk was. ‘Op die manier konden we toch tot 10 of 11 uur slapen.’ De uren tussen ontbijt en start van de koers vulde hij in met een uurtje losfietsen en vooral goed en veel eten. ‘En dan eind van de middag weer naar de baan om te racen!’
Airoman.cc voor de marginal gains
Zowel Jenna als Justus reden tijdens hun races rond met de handschoenen, aero sokken en aero overschoenen van Airoman. Jenna: ‘Ze hebben het hele toernooi overleefd, met uitspoelen tussendoor. Dat is iets wat ik niet van veel andere merken kan zeggen.’ Ze is er zelfs de windtunnel mee in geweest, waarbij de sokken en overschoenen duidelijk goed scoorden op de aerodynamica. Justus is ook erg te spreken over de producten. Zeker de handschoenen krijgen wat extra complimenten: ‘Ik heb vaak last van handschoenen, vind ze vaak niet lekker zitten. Maar die van Airoman.cc zitten top.’ Hij voegt toe: ‘En als je aan de start staat met mooie witte overschoenen, heb je sowieso al meer moraal!’
Korte vooruitblik
De komende dagen staan voor beide renners in het teken van nog wat kwalitatief goede uren draaien voordat het NK eraan komt. En Jenna voegt toe: ‘Ook m’n slaapritme weer een beetje op orde krijgen, want zes dagen achter elkaar om twee uur naar bed, zorgt wel een beetje voor een jet-lag gevoel.’
Wil je Justus en Jenna (en andere Airoman.cc-rijders) blijven volgen? Volg ons dan op Instagram @airomancyclingclub of lees binnenkort meer op Airoman.cc!